Na deze vierdaagse module kan de therapeut de basisprincipes van communicatie in relatie tot verschillende cliëntrelaties beschrijven, herkent de therapeut de verschillende leerstijlen en het effect hiervan op de communicatie. En coacht ouders, leerkrachten en de cliënt vanuit het oplossingsgericht werken. Tijdens de module is er ruimte om de kennis te koppelen aan de eigen praktijk, zodat deze module voor therapeuten uit diverse werkvelden passend is.
Opstap naar Coachend werken:
Hoe breng ik de mensen (volwassenen en kinderen) waar ik mee werk in beweging? Hoe maak ik deze mensen eigenaar van hun probleem en van de oplossingen? Hoe kan ik de cliënttrelatie zodanig beïnvloeden dat ik te maken krijg met overwegend cliënt-typische relaties? En misschien wel het belangrijkste: hoe haal ik zoveel mogelijk energie uit mijn werk in combinatie met een tevreden ouder, begeleider, kind, cliënt?
Deze module is ontstaan vanuit vragen uit onze diverse opleidingen:
- Op welke manier kan ik ouders of verzorgers betrekken in de zorgvraag van de cliënt?
- Hoe krijg ik het cliëntsysteem in beweging om zelf deel uit te maken van de oplossing van de zorgvraag?
- Hoe kan ik cliënten coachen om over hun eigen oplossingen en mogelijkheden om te participeren in het dagelijks leven na te denken?
- Welke leidende literatuur is er beschikbaar over coaching?
- Welke strategieën kan ik ontwerpen om cliënten en verzorgers actief betrokken te krijgen bij de zorgvraag?
- Hoe kan ik coaching strategieën implementeren in mijn handelen als therapeut?
Dit zijn vragen waar we als therapeut mogelijk mee worstelen. We herkennen het allemaal, de leerkracht die niets doet met jouw ‘adviezen’ of de ouder bij wie je een gevoel van weerstand ervaart. Ook huiswerkoefeningen die niet trouw gedaan worden is iets wat we regelmatig terug horen van cursisten.
Binnen AKK kiezen we onder andere voor een coachende manier van werken. Een mens komt pas in beweging op het moment dat er een verantwoordelijkheid wordt gevoeld voor de eigen oplossing. Dit kan een kind of jongere betreffen, maar hetzelfde geldt voor een ouder, leerkracht, begeleider of ieder ander die te maken heeft met een cliënt met problemen op het gebied van de zintuiglijke prikkelverwerking (of andere problematiek). In het ontwerpen van interventies werken we bij AKK met 4 variabelen Kind, Interactie, Omgeving en Materiaal. De coachende manier van werken is goed inzetbaar binnen de variabelen Kind en Interactie, maar de coachende manier van benaderen vanuit de omgevingsvariabelen kan mooie bewegingen en een grotere betrokkenheid teweegbrengen.
De coachende manier van werken begint bij jou! Vanuit welke overtuigingen werk je? Wat is je missie? Waar word je blij van? Waar liggen kansen? Dit zijn een aantal van de vragen waarmee we aan de slag gaan. Het komt regelmatig voor dat we als mens niet goed inschatten wat onze eigen gedachten zijn en hoe deze een rol spelen in het contact met de ander.
Coaching als interventiestrategie bij kinderen en volwassenen met Sensorische Informatieverwerkingsproblemen
Door de jaren heen is er al veel veranderd in het werkveld van de paramedisch therapeut. Dit geldt niet alleen voor het werk in de eerste, maar ook in de tweede of derde lijn. De patiënt ontwikkelde zich meer tot klant (cliënt) met eigen ideeën en wensen. De therapeut is niet meer de alwetende deskundige die de patiënt van zijn klachten af helpt. Daarom past deze module goed in het ICF model.
De financiële druk op het gezondheidszorgstelsel en de veranderende rol van de geldverstrekkers, de ziektekostenverzekeraars maakt dat langdurig behandelen, zoals in de vorige eeuw nog wel eens kon gebeuren, er nu niet meer bij is. Het Evidence Based behandelen is het startpunt in de interventie. Behandelingen moeten effectief en (het liefst) kortdurend zijn. Behandeldoelen zijn steeds meer participatie gericht.
Uit onderzoek wordt duidelijk dat die resultaten niet alleen in de behandelkamer behaald kunnen worden. Er is meer voor nodig, soms zelfs een verandering van levensstijl. De cliënt moet in beweging komen en waar mogelijk zelf aan de slag gaan met zijn of haar klacht of zorgvraag. Soms moet de omgeving van de cliënt in beweging komen zoals bij jonge kinderen of mensen met een verstandelijke beperking. Zonder samenwerking met ouders, het gezin of de omgeving waarin de cliënt woont of leert, blijken behandeldoelen minder goed behaald te worden.
De tendens dat cliënten, dus ook kinderen, meegenomen worden in het bepalen van de behandeldoelen, ontwikkelt zich steeds meer en de eerste onderzoeken waaruit blijkt dat dit een efficiënte manier van werken is zijn verschenen.
Welke therapeutische vaardigheden hebben we nodig om kinderen en volwassenen in onze behandelpraktijk uit te nodigen in beweging te komen?
De therapeut is gericht op de klacht en/of de zorgvraag, gericht op het zoeken naar passende oplossingen voor de cliënt en heeft vaak het idee dat hij/zij de problemen voor de cliënt op moeten lossen. Uit de anamnese moet duidelijk worden wat de klacht is en hoe deze zich ontwikkeld heeft en tevens worden de verwachtingen van de patiënt besproken. Waar we mogelijk aan voorbijgaan zijn de ideeënwensen en kansen vanuit de cliënt zelf. Wat zijn de oplossingen die de cliënt (het kind en zijn ouders) zelf al bedacht heeft/hebben? In welke situaties zijn de klachten minder of misschien zelfs niet aanwezig, is er al ervaring in dat wat werkt? De benadering is meer positief en oplossingsgericht in plaats van probleemgericht zoals veel therapeuten gewend zijn. Daarnaast stelt deze manier van werken ons in staat om meer vanuit de kracht van de cliënt te gaan kijken, waardoor er meer zelfvertrouwen kan ontstaan en een gevoel van autonomie en competentie.
Dit vraagt om een veranderende therapeutische houding die zich kenmerkt door samenwerken, communicatie en coachen. De patiënt is cliënt geworden en samenwerkingspartner en wordt door ons uitgenodigd om in beweging te komen. Dit blijkt alleen te werken als de oplossingen bij de cliënt passen en bij voorkeur uit hem of haar zelf komen. Het blijft wel nodig om daarbij ook onze eigen expertise in te zetten. Dit lijkt een logische gang van zaken, maar blijkt in de praktijk nog niet zo eenvoudig.
Er worden om doelen te bereiken lijstjes met adviezen en oefeningen meegegeven, maar deze worden beperkt, tijdelijk of soms helemaal niet uitgevoerd, huiswerkopdrachten komen niet uit de verf, communicatieschriftjes worden niet gelezen. Er bestaan situaties waarin ouders hun kind bij de voordeur van de praktijk afzetten en het en na een half uur therapie weer ophalen. Je vraagt je af hoe efficiënt de behandelingen doorwerken binnen de thuissituatie. De aangedragen oplossingen en goedbedoelde adviezen en tips leveren niet de verwachte resultaten op.
Door het inzetten van meer coachende strategieën wordt de cliënt vanuit zijn eigen vraagstellingen begeleid naar oplossingen. Doordat de oplossingen en doelen vanuit de cliënt zelf komen wordt deze eigenaar van de door hem of haar gekozen oplossing en voelen ze meer motivatie en verantwoordelijkheid voor het slagen ervan.
