Expertise delen voor ouder en kind

Expertise delen zodat kinderen en ouders beter begrepen worden: dat is waar Karakter voor staat. Maar medewerkers vrijmaken om onderwijs te geven kon een zware wissel trekken op de bezetting. ‘Zo doen we het dus niet meer,’ vertelt Nathalie Wils. ‘Wie het leuk vindt om les te geven, meldt zich bij onze Karakter Academie – die vraag en aanbod bij elkaar brengt – en bepaalt zelf wanneer daar ruimte voor is in de agenda. Zo blijft de patiëntenzorg gewaarborgd terwijl de kennis zijn weg vindt.’

Eigen regelruimte
Nathalie ziet de Karakter Academie als een voorloper voor de hele instelling. Meer zelforganisatie is namelijk een belangrijk element in het meebewegen met de ontwikkelingen in de zorg. ‘De zorg rondom het kind wordt steeds complexer en vraagt steeds meer maatwerk en afstemming. Dat betekent dat onze organisatie ook flexibel en beschikbaar moet zijn. Maar dat is heel lastig van bovenaf te regelen. Onze medewerkers hebben zelf veel beter zicht op hoe dat kan.’

In organisatieonderdelen waarbij deze manier van werken bij de zorg past, zoals in crisisteams en klinische groepen, krijgen medewerkers nu eigen regelruimte. Binnen gestelde kaders voor productie, kwaliteit, bezetting, supervisie en intervisie zijn ze vrij om zelf hun werktijden en vakanties in te plannen. ‘Dat leidt tot betere zorg, omdat we flexibel kunnen inspringen op de vraag, en tot tevredener werknemers, omdat die werk en privé beter kunnen combineren.’

Op tijd doorverwijzen
Parallel aan de ontwikkeling richting zelforganisatie loopt de tendens van meer zelfregie in de zorg. ‘Ik vind die ontwikkeling mooi omdat het betekent dat we meer met ouders werken, meer ambulant en meer in netwerken,’ zegt Nathalie. Maar ze ziet ook dat zelfregie soms wordt geïnterpreteerd op manieren die betere hulp juist in de weg staan. ‘Sommige hulpverleners zien zelfregie als synoniem voor de-medicaliseren. Maar het is niet de bedoeling om noodzakelijke medische zorg te bagatelliseren. Een botbreuk los je niet op aan de keukentafel, en datzelfde geldt voor een psychische stoornis.’

Wijkteams kunnen goed werk doen met adviezen en eenvoudige interventies, maar als die niet helpen en een kind loopt vast in de ontwikkeling, dan is het zaak tijdig door te verwijzen. ‘We zien hier soms kinderen en ouders die al jarenlang lopen te tobben. Dat is niet alleen vreselijk voor de mensen, maar ook heel duur. Wij kunnen ouders en kinderen vaak zodanig inzicht geven in wat er aan de hand is dat ze zelf weer verder kunnen. Dan is behandeling niet eens altijd noodzakelijk.’

__________________________________________________________________________________________________________________

Cursussen van Karakter-docenten:

Zicht op kleintjes: vroegsignalering in de basiszorg >

Traumasensitief hulpverlenen >

Psychotraumatologie bij kinderen en jongeren >