Professionals aan het woord: column forensische zorg
In deze colum vertelt Petra Schaftenaar over ontwikkelingen in de forensische zorg vanuit New York
28 juni 2016
It’s up to you, New York, New York…
Het voelt als een cadeautje: een volle week werken in New York. Een wandeling over de Brooklyn Bridge, een bezoek aan het MoMA en een zelf meegebrachte lunch in Central Park. Maar we komen voor het jaarlijkse IAFMHS congres. Ook gaan we op werkbezoek bij New York City Treatment Alternatives for Saver Communities (TASC) en een Mental Health Court.
Na het gezoek om het ‘driehoog-achter’ gebouw van TASC te vinden, is het grote moderne overheidsgebouw waar de rechtbank van Queens resideert duidelijk herkenbaar. Een strenge veiligheidsprocedure gaat vooraf aan onze route door het gebouw met veel ruimte en hoge plafonds. Op de derde etage komen we bij de rechtszaal van Judge Hirsch. Hier spreekt zij haar circa 250 deelnemers in het programma minstens maandelijks. In deze rechtszaal wordt het verloop van het hele programma besproken. Iedereen heeft stem. De deelnemer, de begeleider, de advocaat. Judge Hirsch vraagt, ondersteunt en beslist. Stimuleren, vieren en ingrijpen: het gebeurt dáár.
Ik zie Mr. M. verschijnen voor Judge Hirsch. Hij heeft zich twee jaar lang aan alle voorwaarden gehouden en vandaag slaagt hij voor het programma. “Wat heb je geleerd?”, vraagt ze hem. “Ik ben meer volwassen geworden”, antwoordt hij bedeesd, met een glimlach op zijn gezicht. Nadat de Judge zijn straf (voor rijden onder invloed) heeft omgezet in een overtreding (voorwaarden vanaf nu: 3 jaar proeftijd, 1 jaar intrekking rijbewijs, 500 dollar boete, begeleiding door TASC) volgt een ceremonie. M. krijgt een certificaat -door de Judge persoonlijk overhandigd-, een handdruk en een hartelijk applaus van de voltallige rechtszaal.
De volgende deelnemer die vanaf de publieke tribune naar de beklaagdenbank loopt is Mr. P. Het lukt hem maar niet om op de afspraken voor urinecontrole te komen, licht de TASC-begeleider toe. Ook bij de behandeling, die op wens van Mr. P. verplaatst is van Manhattan naar Brooklyn, is hij nog niet verschenen. De court-administrator bemoeit zich ermee en fluistert Judge Hirsch in het oor dat dit de zoveelste keer is dat het niet lukt met het programma. Voor Judge Hirsch is het helder. Een time-out is nodig. Op Rikers Island. Terwijl Mr P. handboeien om krijgt en door de zijdeur de zaal uitgeleid wordt, schraapt Judge Hirsch haar keel en stelt met luide stem: “if you won’t go to the program, the program will come to you, Mr. P.”
It’s up to you… zou Sinatra zingen.
Petra Schaftenaar
Juni 2016
Petra Schaftenaar is zorginnovator en onderzoeker bij Inforsa en docent binnen onze opleidingen en cursussen op het gebied van forensische zorg.
Het voelt als een cadeautje: een volle week werken in New York. Een wandeling over de Brooklyn Bridge, een bezoek aan het MoMA en een zelf meegebrachte lunch in Central Park. Maar we komen voor het jaarlijkse IAFMHS congres. Ook gaan we op werkbezoek bij New York City Treatment Alternatives for Saver Communities (TASC) en een Mental Health Court.Na het gezoek om het ‘driehoog-achter’ gebouw van TASC te vinden, is het grote moderne overheidsgebouw waar de rechtbank van Queens resideert duidelijk herkenbaar. Een strenge veiligheidsprocedure gaat vooraf aan onze route door het gebouw met veel ruimte en hoge plafonds. Op de derde etage komen we bij de rechtszaal van Judge Hirsch. Hier spreekt zij haar circa 250 deelnemers in het programma minstens maandelijks. In deze rechtszaal wordt het verloop van het hele programma besproken. Iedereen heeft stem. De deelnemer, de begeleider, de advocaat. Judge Hirsch vraagt, ondersteunt en beslist. Stimuleren, vieren en ingrijpen: het gebeurt dáár.
Ik zie Mr. M. verschijnen voor Judge Hirsch. Hij heeft zich twee jaar lang aan alle voorwaarden gehouden en vandaag slaagt hij voor het programma. “Wat heb je geleerd?”, vraagt ze hem. “Ik ben meer volwassen geworden”, antwoordt hij bedeesd, met een glimlach op zijn gezicht. Nadat de Judge zijn straf (voor rijden onder invloed) heeft omgezet in een overtreding (voorwaarden vanaf nu: 3 jaar proeftijd, 1 jaar intrekking rijbewijs, 500 dollar boete, begeleiding door TASC) volgt een ceremonie. M. krijgt een certificaat -door de Judge persoonlijk overhandigd-, een handdruk en een hartelijk applaus van de voltallige rechtszaal.
De volgende deelnemer die vanaf de publieke tribune naar de beklaagdenbank loopt is Mr. P. Het lukt hem maar niet om op de afspraken voor urinecontrole te komen, licht de TASC-begeleider toe. Ook bij de behandeling, die op wens van Mr. P. verplaatst is van Manhattan naar Brooklyn, is hij nog niet verschenen. De court-administrator bemoeit zich ermee en fluistert Judge Hirsch in het oor dat dit de zoveelste keer is dat het niet lukt met het programma. Voor Judge Hirsch is het helder. Een time-out is nodig. Op Rikers Island. Terwijl Mr P. handboeien om krijgt en door de zijdeur de zaal uitgeleid wordt, schraapt Judge Hirsch haar keel en stelt met luide stem: “if you won’t go to the program, the program will come to you, Mr. P.”
It’s up to you… zou Sinatra zingen.
Petra Schaftenaar
Juni 2016
Petra Schaftenaar is zorginnovator en onderzoeker bij Inforsa en docent binnen onze opleidingen en cursussen op het gebied van forensische zorg.